Kristel

“Zoek geen hulp voor de ander, zoek hulp voor jezelf. Jij bent nummer één. Zet jezelf op de eerste plek en ga vanuit dat oogpunt leven.”

Ik bescherm mezelf nu. Dat deed ik eerst niet. Op de eerste nacht samen vertelde hij over zijn ervaringen met huiselijk geweld. Hij kwam uit een gewelddadig gezin. Ik had ook zo mijn dingen meegemaakt. Ik heb diverse kinder-trauma’s en die heb ik nooit kunnen verwerken. Mijn identiteit was niet volledig gevormd en daardoor was ik extra kwetsbaar. Ik was in die tijd dus niet erg stabiel en heel erg onzeker. Die nacht was er direct een klik en we voelden verbondenheid en betrokkenheid. Het was meteen Bonnie en Clyde. Hij droeg mij op handen. Ik hoorde iedere dag hoeveel hij van me hield, hoe geweldig ik was. Hij overlaadde me met cadeautjes, knuffels en lieve kaarten. Alleen, na een paar maanden veranderde dat. Toen was het al te laat eigenlijk. Toen zat ik in zijn web gevangen.

Eigenlijk heeft niemand ooit geweten hoe ernstig het op dat moment was. Dat konden ze ook niet weten, want ik hield het voor mezelf. Ik wilde andere mensen niet belasten met mijn problemen. Ik koos er voor om bij hem te blijven. Dus dan was het ook mijn eigen verantwoordelijkheid. Ik schaamde me ook. Je wilt niet zeggen hoe slecht je relatie is. Voor de buitenwereld wil je het toch geheimhouden.

Zoals een moeder haar kind niet in de steek laat, liet ik hem niet in de steek. Je pikt zoveel van iemand. Uit liefde, denk je. Je probeert iemand te redden. Mijn gevoel van zorgzaamheid voor hem was groter dan het gevoel dat wat mij werd aangedaan niet goed was.

Je staat helemaal alleen in zo’n situatie en je denkt heel stoer dat je het wel aankan. Op dat moment zag ik mezelf niet als een slachtoffer van huiselijk geweld. Ik zag wel af en toe foto’s als het over huiselijk geweld ging. Van een vrouwengezicht met een blauw oog en verminkingen in het gezicht bijvoorbeeld. Zo liep ik er niet bij.

Op een gegeven moment ben ik stiekem geld gaan sparen. Toen heb ik me ook, zonder dat hij het wist, ingeschreven bij een hogeschool en een woningbouwvereniging waardoor ik een appartement in een andere stad kon huren. Met al de middelen die ik zelf gecreëerd had ben ik gaan loskoppelen – en dat heeft nog tweeënhalf jaar geduurd. Iedere week als ik bij hem kwam stopte ik wat persoonlijke spullen in mijn reistas om mee te nemen naar mijn nieuwe huis.

Ik leefde daarvoor in een gevangenis. Ik had geen vrijheid. Maar nadat het uit was, viel ik in een zwart gat. Want ik had niet meer iemand die mij honderd keer per dag belde. Er was niemand meer die me controleerde. Ik was in één keer vrij. Ik heb tijdens de relatie nooit aan zelfmoord gedacht. Pas later werd ik suïcidaal.

Ik besefte mij een half jaar na de relatie pas echt goed wat mij was overkomen. Toen drong ineens tot me door hoe ernstig het allemaal was. Ik ben toen ook nog slachtoffer geworden van zinloos geweld op straat. Na het stappen ben ik zonder reden in elkaar geslagen door een groepje mensen met een glazen fles. Daardoor ben ik op de EHBO beland. Zij hebben slachtofferhulp voor mij ingeschakeld.

Er kwamen allemaal dingen naar boven. Flashbacks, nachtmerries en angsten. Op straat begon ik te hyperventileren en kreeg ik paniekaanvallen. Ik had continu het gevoel dat mensen me aan wilden vallen. Drie maanden durfde ik de straat niet meer op. Toen een van de medewerkers van slachtofferhulp bij mij thuis kwam om te praten, barstte ik in huilen uit. Hij vroeg of ik al vaker te maken had gehad met geweld. En natuurlijk kwam toen alles eruit. Toen kon het herstel pas echt beginnen.

Hoe langer je in zo’n situatie leeft, hoe langer je herstel zal zijn. Dus je kan niet vroeg genoeg beginnen met de prioriteit bij jezelf te leggen. Jij bent nummer één. Zet jezelf op de eerste plek en ga vanuit dat oogpunt leven. Je gevoel zegt heel veel. Dus luister naar je intuïtie en luister naar je gevoel. Zoek geen hulp voor de ander, zoek hulp voor jezelf. Niemand hoeft het te weten. In mijn geval wist ook niemand het. Speel het slim, ga naar de huisarts, laat je doorverwijzen, maak een plan om weg te gaan. Speel het spel dan maar. Je kunt alleen jezelf helpen, laat al dat andere los.

Tijdens mijn therapie heb ik mijn triggers leren herkennen. Ik word heel erg getriggerd door geweld. Nog steeds. Misschien zie ik er heel rustig, kalm en zachtaardig uit. Maar ik heb ook een hele zwarte kant. En tijdens de relatie is die naar boven gekomen. Als iemand jou constant uitdaagt en constant zo triggert, dan komt er een moment dat je de eerste klap zelf geeft. Dus dat heb ik ook gedaan. Het herstel was erop gericht hoe ik die innerlijke woede en frustratie in mezelf een plek kon geven.

Hoe ga ik daarmee om, want het gaat nooit meer weg. Het wordt wel minder. Dus een gewelddadige film kan ik niet zien. Als ik die kijk, krijg ik nachtmerries of angsten. Geweld op straat, daar wil ik me altijd mee bemoeien.

Toen ik een relatie kreeg met mijn huidige man en te maken kreeg met een samengesteld gezin, kreeg ik een terugval. De nieuwe woonsituatie bracht zoveel spanningen met zich mee, dat de stress weer toe sloeg. Zodra ik signalen kreeg van PTSS heb ik direct aan de bel getrokken bij mijn therapeut. Hierna volgde weer jarenlang gesprekken voeren op de afdeling traumaverwerking bij het Riagg, tot na de bevalling van mijn zoon. Mijn therapeut heeft me begeleiding gegeven bij het proces van moeder worden. Dat was ontzettend fijn.

Na mijn bevalling was het einde van mijn therapie in zicht. Pas toen was ik echt geheeld van mijn verleden.

Herstel moet denk ik vooral gericht zijn op zelfontwikkeling en eigenliefde. Ik weet wat ik waard ben. Ik weet dat ik een goed hart heb, gevuld met liefde. Ik doe dingen uit liefde. Hoe een ander dat oppikt, zegt niks over mij. Dat zegt iets over die persoon en daar moet die persoon zelf aan werken. Ik ga dat niet oplossen. Want als je een relatie hebt, dan ben je iemands vriendin of vrouw. Je bent niet zijn psycholoog of therapeut.

Ik ben inmiddels niet meer zo streng voor mezelf. Ik was altijd heel streng, heel perfectionistisch. Maar als iets niet gaat, dan gaat het niet. Jammer dan. Vandaag een rotdag. Morgen weer een nieuwe dag.